O ¶νθρωπος Που Γελά
«Oι εξεγέρσεις ενδυναμώνουν τα καθεστώτα που δεν ανατρέπουν?»Bίκτωρ
Oυγκώ
1945. Oι λαοί της Eυρώπης κυρίως αλλά και του κόσμου έβγαιναν μεν καθημαγμένοι απο έναν
πόλεμο ― αλλά νικητές, γέμιζαν τις πλατείες στις πρωτεύουσες και τα χωριά
― ποτέ πια πόλεμος!
Tο ναζιστικό τέρας είχε νικηθεί.
Tώρα ο κόσμος θα ήταν αλλοιώς!
Tα κράτη θα ήταν των λαών! Oι μάζες, ο κοσμάκης, οι Δημοκρατίες, οι ηγέτες τους, τα
κόμματά τους ― ναι! ο κόσμος θα ήταν αλλοιώς.
1945. Oι Aμερικανοί ήταν οι ελευθερωτές! Φιλελεύθεροι και δημοκρατικοί γέμισαν την Eυρώπη
στρατιώτες, δημοσιογράφους, βοήθεια, χαζοχαρούμενο αμερικάνικο χαμόγελο, αισιοδοξία!
Oι Pώσοι, η ψυχή της νίκης! Στο Σταλιγκράντ έφεραν τούμπα τον πόλεμο, Kουρσκ, Bαρσοβία,
Πράγα, Bουδαπέστη ―μόνον μπροστά στη Bουδαπέστη έπεσαν 300.000 άνδρες και γυναίκες του
Kόκκινου Στρατού― δυο μέρες πριν τελειώσουν τον πόλεμο μπαίνοντας στο Bερολίνο.
Nαι ο κόσμος θα ήταν αλλοιώς!
Tα κόμματα δούλευαν· ο Tύπος έγραφε· οι άνθρωποι ονειρεύονταν· οι στρατιώτες επέστρεφαν·
οι σκοτωμένοι απαιτούσαν?
***
Λονδίνο! H πρώτη μεταπολεμική κυβέρνηση των Eργατικών: γάλα στα παιδιά, Eθνικό Σύστημα
Yγείας, γενική δημόσια δωρεάν παιδεία ―για μπολσεβίκους τους κατηγορούσαν οι Tόρυς― το
χαβά τους οι Eργατικοί, το 80% της εργατικής τάξης στα συνδικάτα της.
Pώμη! H πρώτη μεγάλη μεταπολεμική κυβέρνηση ―το πρώτο μεταφασιστικό Σύνταγμα, η σφραγίδα
του πανίσχυρου Kομμουνιστικού Kόμματος― η πιο πλουραλιστική Δημοκρατία της Δύσης, η
Iταλική Δημοκρατία γεννιέται.
Παρίσι! O Nτε Γκωλ και το Kομμουνιστικό Kόμμα Γαλλίας αποκαθιστούν την τιμή του γαλλικού
έθνους. H κόπρος των συνεργατών της κυβέρνησης Bισύ πετάγεται στα σκουπίδια ― η κάθαρση
επανιδρύει τη Γαλλική Δημοκρατία?
***
1950. Oι Pώσοι δεν είναι και τόσο καλοί άνθρωποι, είναι κομμουνιστές. Oι ¶γγλοι και οι
Γάλλοι δεν εννοούν να παραιτηθούν απ? τα υπολείμματα των αποικιακών αυτοκρατοριών τους.
Kύπρος, Nτιεν Mπιεν Φου, Σουέζ.
Oι άνθρωποι: για αυτόν τον κόσμο πολεμήσαμε;;!
¶νεργοι πρώην στρατιώτες στη Bρεττανία. Oι Iταλοί ζουν τη φτώχεια τους και ζωγραφίζουν
την ψυχή τους ― ιταλικός νεορεαλισμός! Oι Aμερικανοί αμήχανοι στην αρχή, πεισμένοι στη
συνέχεια ότι είναι ο νέος Eκλεκτός Λαός, διαδέχονται τους ¶γγλους σ? όλες τις
βρωμοδουλειές τους επί του πλανήτη. Aπ? τον εμφύλιο στην Eλλάδα ως τα πετρέλαια της Mέσης
Aνατολής.
Aποκλεισμός του Bερολίνου.
Tο αμερικανικό σινεμά εισβάλλει στην Eυρώπη.
O Tσάπλιν, ο Πικάσο, ο Aϊνστάιν ήταν κομμουνιστές. H Mονρόε, ο Xένρυ Mίλλερ και ο Tζων
Γουαίην είναι γοητευτικοί?
O Ψυχρός Πόλεμος τα αλλάζει όλα.
Στις HΠA ο μακαρθισμός. Στην Eυρώπη οι από ?δώ και οι από ?κεί. Tο Σιδηρούν Παραπέτασμα?
Kαι σιγά-σιγά στο μεγάλο ταρατατζούμ της Iστορίας, στον Mάη του ?68?
***
O Mάης του 1968, κυρίες και κύριοι! Παρίσι, Πράγα! Tο τέλος της εργατικής τάξης. Δεν
χρειαζόμαστε πλέον τα κομμουνιστικά κόμματα, γέρασαν! Tα συνδικάτα είναι ηλίθια! Oι
εργάτες είναι χοντροκέφαλοι. H πρωτοπορία είναι πλέον οι φοιτητές και οι διανοούμενοι.
Eπανάσταση είναι η ροκ! Oι χίπυς, οι μαοϊκοί, οι γκρούπες στο Παρίσι, η μαριχουάνα, η Nέα
Aριστερά στην Aμερική, ο Kον Mπετίτ, η ¶νοιξη της Πράγας· αριστερά είναι η αμφισβήτηση
της Aριστεράς, ο Bαλέσσα, ο Γκαροντύ, ο Mαρκούζε. Aριστερά είναι οι Eρυθρές Tαξιαρχίες, η
παρακμή της Σοβιετικής Ένωσης, ο Zαχάρωφ, ο Σολτζενίτσιν, ο Xάβελ και οι μελλοντικές
μεταλλάξεις τους?
Πράγματι! H Σοβιετική Ένωση του Γκαγκάριν και του Σπούτνικ έμεινε εκεί, δεν μπόρεσε να
γίνει δημοκρατική.
Όσον ο καπιταλισμός «άνοιγε» και απορροφούσε ό,τι τον αμφισβητούσε, απ? τη ροκ ως τους
μπήτνικ, τόσον ο υπαρκτός σοσιαλισμός σκλήραινε και φοβόταν ό,τι θα τον εμπλούτιζε ― τη
δημοκρατία.
Kι εκεί στο τέλος της δεκαετίας του ?60, μετά τον Mάη του ?68 στη δεκαετία του ?70 η
Aριστερά έγινε σπάραγμα του εαυτού της. Δεκαετία του ?80, θατσερισμός. Δεκαετία του ?90,
κατάρρευση της EΣΣΔ. 21ος Aιώνας, Nέα Tάξη!
Kι έτσι ο κόσμος γύρισε πίσω στην αρχή του 20ού Aιώνα. Στην εποχή της (τότε)
παγκοσμιοποίησης, της πολιτικής, των κανονιοφόρων, των βομβαρδισμών του Iράκ (τώρα) και
της Σερβίας.
Γύρισε πίσω ―πριν καν τον B? Παγκόσμιο Πόλεμο― στην εποχή πριν κι από τον ίδιο τον A?
Παγκόσμιο Πόλεμο!
H σημερινή G8 όλως συμπτωματικώς αποτελείται από τις ίδιες ακριβώς δυνάμεις που ήταν οι
«Mεγάλες Δυνάμεις» του 1905: Aγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Iταλία, HΠA, Iαπωνία, Kαναδάς και
Pωσία.
Tο χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών (χωρών) είναι σήμερα διπλάσιο απ? όσο ήταν το 1905.
Tο χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών (ανθρώπων) είναι πολυπολλαπλάσιο απ? όσο ήταν το
1905.
Kαι ποιοι κυβερνούν σήμερα; O Kλίντον! Tης πρώην Nέας Aριστεράς στις HΠA, της
μαριχουάνας, της ροκ αμφισβήτησης και του αντιπολεμικού κινήματος του (περίφημου) 1968. O
Mπλαιρ! Tα αυτά! O Kον Mπετίτ κι ο Σρέντερ! Tα αυτά! Kι όταν στο πόδι τους μπαίνουν τα
δεξιά τους υποκατάστατα ή δεν λογίζονται ή ολοκληρώνουν τη δουλειά. Kι ο Xάβελ κυβέρνησε
κι ο Bαλέσσα. Kαι οι γκρούπες του Mάη του ?68 μετεξελίχθηκαν σε οικολόγους,
νεοεθνικιστές, εκσυγχρονιστές, κρυπτοεθνικοσοσιαλιστές, νεορθόδοξους, νοικοκυραίους,
συντηρητικούς, ολίγους τρομοκράτες και μιαν τεράστια σιωπηρή πλειοψηφία.
Oι μόνοι που μας έλειψαν κι έγινε ο κόσμος «καλύτερος» είναι οι κομμουνιστές και οι
ντούροι σοσιαλδημοκράτες (τύπου παλιού SPD, ¶γγλων Eργατικών, Σουηδών ―αυτοί σώζονται και
πάνε καλά― καθώς και παντός τύπου εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα)
***
1945. Tώρα ο κόσμος θα είναι αλλοιώς! Tώρα οι κυβερνήτες θα ακούνε τι θέλουμε! Tώρα θα
έχει δουλειά για όλους!
Ποτέ πια πόλεμος!
Aπ? το 1945 ως σήμερα έγιναν περισσότεροι πόλεμοι στον πλανήτη απ? όσοι τους 3
τελευταίους αιώνες μαζί
Kαι πράγματι ο κόσμος άλλαξε! Aπ? το κίνημα των Aδεσμεύτων και τον Γκάντι, στους Tαλιμπάν
και τους Aδελφούς Mουσουλμάνους (made by CIA και οι δύο). Aπ? τον Mατίς στον
μεταμοντερνισμό. Aπ? τα μαζικά κόμματα στη μαζική τηλεθέαση, απ? τους πολίτες στους
πελάτες, απ? τα οράματα στις εταιρείες, απ? την πολιτική στην επικοινωνία, απ? τη γενική
παιδεία στην αύξηση του αναλφαβητισμού, απ? το κράτος Δικαίου στο δίκαιο των Kρατούντων.
Πράγματι άλλαξε ο κόσμος από τότε που οι Pώσοι έπεφταν μπροστά στο Bερολίνο και οι
Aμερικανοί ελευθέρωναν το Παρίσι.
Έφθασε στη φούσκα του Mάη του ?68 και πάνω της επένδυσε ό,τι ήξερε απ? την εποχή του
Kλεομένη και του Σπάρτακου, έπεσαν κάπως οι τιμές και εισέπραξε Kον Mπετίτ και Θάτσερ?
***
Tώρα μας έχουν βάλει έναν δορυφόρο και μας βλέπει από ψηλά σαν το μάτι του Θεού (ή του
Διαβόλου). H τεχνολογία που τόσο αγαπήσαμε, (χωρίς την πολιτική και χωρίς τα ανθρωπιστικά
γράμματα) τείνει την ανθρωπότητα προς μια νέα-γενναία-εποχή-τεχνολογικού-«μεσαίωνα»,
εφιαλτική και ανεπίστρεπτη...
Eκτός αν...
Kαθ? ότι πάντα υπάρχει ένα «εκτός αν...»
Tο ερώτημα είναι αν αυτό το «εκτός αν» θα προκύψει εγκαίρως ―δηλαδή αναγκαστικώς―, ή αν
θα χάσει το τραίνο. Kαι στην Iστορία η συγκυρία δεν υπάρχει πρωθύστερα?
ΣTAΘHΣ Σ.